ناويت احكى قصتنا

حبيب قلبى
ونور عينى
ضيا بصرى
فؤاد روحى
ناويت اكتب حكايتنا
ناويت احكى قصتنا
لكل الناس لتتعلم
فى يوم البدر كان مخفى ومش ظاهر
وشط البحر كان ضالمه ومش شايف
وموج عالى بيضرب شط برماله
وبحر غريبه احواله
وذكرى سنين على ده الشط
فى عز الضهر وشمس مولعه حاره
وناس رايحه وناس جايه
وناس قاعده وناس ماره
لقيت قلبى زاد نبضه
ييجى تلت تلاف مره
ملاك ماشى بيتمختر
بيتغندر
ملاك من حقه يتكبر
لا فى الكون شبيه زيه
ولا فى البحر تشبهه جنيه
ولا ف الى ع الشط
ولا فى الناس معديه
وسامحينى لانى راح احكى
وهروى رواية عمرنا الحلوة
لاانا حسيت بطعم الشوق
ولا عمرى سمعت لكلام غنوة
حكايه من زمن عدى
ولا ليها شبيه تانى
بتبقى معايا وف حضنى
وتبقى ساعتها وحشانى
وده من نظره من عينك
وحبك ال خلانى
عنيكى السمرا بميت منظر
وخد جميل قوى بيسحر
وايد ناعمه خفت عليها من الرمله
تجرها تعورها وينزل دم
واكتب اسمى بحبر هواها الماسى
بتبصيلى مكسوفه
لازم احكى
انا والله مش ناسى
شريط الحب بشوفه كل يوم مره
بشوفه ف نظرتك حلوة ومش مرة
بشوفه لما احس بفرحه جواكى
بحسه لما ببقى وياكى
بعيشه لما اكون ابعد من الاول
بعيد خالص
وصورتك دى بكلمها متين مره
ولا جاوبت ولا نطقت ولامره
والبوم صور خاصه بتجمعنا
ومنظر ليل ف عز الفجر
وناس ماتت كتير من الهجر
وناس الفكر دمرها
وناس الحظ اختارها ...................وانا منهم
لان نصيبى اكون ليكى
وشط البحر ده يشهد
بانى لايوم
هكون بعدك ولا قبلك
غير ليكى
سامحينى لانى حكيت صفحه
من كتاب الحب والعشاق

......................................
شاعر الاحساس
عبدالتواب الرفاعى

شكرا حبيبى
عادل عوض سند