علمونى الشعر يمكن...

الشاعرة أميرة الشعر : أميرة بلا وطن

موالك حزين وجميل

قريتة وتخيلت إنني أملك ناي

وقعدت أقول :

علمونى الشعر يمكن

أقدر اكتب أى حاجه

علمونى يكونلى كلمه

مش يظنوا سكوتى خيبة أو سذاجه

البلد مسروقه يابا

والجنود هاجموا السفينه

والرجال ف بيوتها قاعده

والبنات خايفه وحزينه

يابا قولّى إيه مصيرى ..إيه هيجرى بكره لينا

ابنى اللى حلمت بيه

واللى رسمت الفرحه فيه

واللى كانلى كل حاجه

مات كده؟؟ ... وانا واقفه ليه بالشكل ده؟

علمونى الشعر يمكن أقدر اكتب أى حاجه

علمونى عشان أقول ابنى شهيد

أمى عاجزه وهم بيدوسوا عليها والقلوب فى قيود حديد

قلبى نازف وانت خايف والبلد ساكته وحزينه

قولى يابا ايه هيجرى بكره لينا

بنتى كانت زى عصفوره جميله بس قلبى أهو انجرح

عذبوا العصفوره يابا وهى لسه لابسه فستان الفرح

والرضيع فى اللفه جاع

مات من الظلم الحقير والأم تنزف فى الدموع وتودعه وتقول وداع

وانتى لسه يابلد مستسلمه والكل راضى

عارفه انى لو كتبت الشعر حتى هيبقى فاضى؟

كنت بصرخ من زمان والحزن فيا يقولى نادى

علمونى الشعر يمكن أقدر اكتب اى حاجه

بس انا للشعر يابا بعد ذلى وبعد خوفى

لو كتبته هتبقى دى عين السذاجه

لو ناديت اوعوا فى لحظه تسمعونى

ولو طلبت العمر كله تعلمونى

قولوا لأ خليكى ساكته دا السكوت بالعقل زينه

ياجميله ماتفتحيش النار علينا

يابا هسكت بوعدك هستنى موتى

لما يبقى كلامى يابا زى عدمه يبقى انا هختار سكوتى

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ